تربیت جنسی فرزندان

در سنین 7تا 12 سالگی (دورۀ دبستان) برخی از اصولی که باید در تربیت جنسی لحاظ کرد به قرار زیر است:

1- اصل پرهیز از افراط و تفریط: برخی از افراد این توصیه را که (با فرزندان باید دوست شد)به درستی دریافت نکرده اند و دچار سوء تعبیر شده اند، آن ها فکر می کنند برای دوست شدن با نوجوان باید با او هم صدا و هم رنگ شد و هر چه او خواست، آن ها هم بخواهند، در حالی که این شیوۀ دوست شدن درست نیست؛ باید نوجوان را با اصول ارزش ها و هنجار ها آشنا کرد و از آنجا که این سنین مطابق با روایات سن تأدیب و آموزش است، لازم است کودک حرف شنوی از پدر و مادر داشته باشد.

2- اصل آماده سازی کودک برای زندگی در دنیای واقعی: کودک باید در این سن صبر کردن را بیاموزد، موانع را بشناسد و در یک محیط طبیعی پرورش یابد،  نه در یک محیط محصور، قرنطینه و غیر واقعی. زمانی که فرزندان ما در یک محیط گلخانه ای تربیت شوند میزان آسیب پذیری آن ها بالا می رود. گل هایی که در گل خانه پرورش می یابند زودتر پرپر می شوند.

3-اصل برقراری ارتباط کلامی و عاطفی: در هر فرصتی که پیش می آید با فرزندمان در یک فضای محبت آمیز، محرمانه و صمیمانه صحبت کنیم. کودک ونوجوان نیاز دارد که دریچۀ قلبش را به روی کسی بگشاید، راز های دل خود را مطرح نماید چه کسی بهتر از پدر و مادر. اگر پدر و مادر این نیاز کودک و نوجوان را ارضا نکنند، دوستان جایگزین آن ها خواهند شد.

مناسب است که قبل از خواب اگر ممکن است در کنار بستر او دقایقی بنشینیم  و در خلوت، آرام آرام، با او درباره مدرسه، درس، دوستان، نگرانی ها و خواسته های او صحبت کنیم، در طول روز هم با توجه به فرصت های پیش آمده، مثلاً؛ قدم زدن در پارک، دیدن فیلم سینمایی، خرید، ورزش با فرزندمان درد دل کنیم و با او به طور مستقیم و غیر مستقیم دربارۀ مسائل جنسی هم دلانه صحبت کنیم.

4- اصل عزت نفس کودک و نوجوان: عزت نفس عبارت است از احساس ارزشمند بودن. کرامت یا عزت نفس، خود پنداره مثبت است که شخص شناخت و احساسات مثبت نسبت به خود و اجزای شخصیت خویشتن دارد.  عزت نفس را نباید باخود بزرگ بینی یکی دانست، کسی که دچار خود بزرگ بینی است، خوشتن را بیش تر از آنچه هست ارزیابی میکند، در حالی که کرامت و عزت نفس، ارزیابی واقع بینانه از خود است، فرد در مورد خود غلو نمی کند، از داشته و نداشته های خود تصویری واقع بینانه ارائه می کند.

آن ها که عزّت نفس بیش تر دارند، بهتر می توانند با دیگران رابطه برقرار کنند.  والدینی که به فرزند خود روحیه و امید می دهند،  توانایی های او را تحسین و تمجید می کنند و این نیاز را به خوبی ارضاء می کنند.

5- اصل کنترل و مراقبت در معاشرت ها و دوستی ها: پدر و مادر باید با همه وجود تلاش کنندتا معاشران خوبی برای فرزندان خود انتخاب کنند، با انجام این کار دو فایدۀ عمده نصیب آنان خواهد شد: در درجه اول، فرزندانشان ناخودآگاه کمالات معاشر خود را اقتباس کرده، به نیکی گرایش پیدا خواهند کرد؛ دوم اینکه از معاشرت با افراد فاسد و آلوده برکنار مانده، از آفت های زشت آنان مصون خواهند ماند.

در سنین دبستانی و نوجوانی احتیاج به داشتن دوست و رفیق شدید و فوق العاده است، زیرا آن ها هم محرم رازند و هم امنیت خاطر ایجاد میکنند؛ نوجوان نیاز دارد که دریچۀ قلبش را به روی کسی بگشاید، یکی از مسائلی که بین دوستان بحث می شود، مسأله جنسی است، که گاه اطلاعات بی حد و حصری و بی موقع که دوستان در اختیار هم قرار می دهند، می تواند زمینه انحراف جنسی را فراهم آورد.

6-اصل الگو پذیری: میل شدید کودکان دبستانی به تقلید از بزرگترها باعث می شود که با سادگی مخصوص به خودشان رفتار آن ها را قبول کرده و تقلید کنند، مثلاً، کودکان همراه با والدینشان ورزش می کنند، شطرنج بازی می کنند، کتاب می خوانند، نقاشی می کند و شیوۀ رفتار آن ها را در زندگی عملی، الگو و سرمشق قرارمیدهند، لذا رفتارهای خوب یا بد والدین و اعتنا وبی اعتنایی به موازین اخلاقی، خیلی زود در سیمای روحی کودک ظاهرمی شود، بنابراین اگر بزرگ ترها شاهد تصاویر غیراخلاقی باشند، جای تعجب نخواهد بود پس والدین باید در قدم اول، خود الگوهای شایسته ای برای فرزندان باشند و در قدم دوم سعی کنند فرزند خود را با الگوهای شایسته دیگر مانند معلمان موفق، نویسندگان، دانشمندان و هنرمندان آشنا کنند و درباره زندگی و خصلت های مردان و زنان بزرگ با آن ها صحبت کنند.

7- اصل ایجاد روابط صحیح میان دختران و پسران: ایجاد روابط صحیح میان دختران و پسران و نیز آموزش احساس دوستی، شرافتمندی و صمیمیت در این محدوده سنی باید مورد توجه قرار گیرد. تعلیم و رفتارخوب وشایسته بین دو جنس دختر و پسر و همچنین احساس نجیبانه آن ها مسأله اساسی تربیت جنسی دانش آموزان را تشکیل می دهد.
(کوچتکوف) در این زمینه می گوید: (پدران ومادران باید توجه خاصی به روابط پسران و دختران دوره دبستانی داشته باشند. دختران از لحاظ جسمانی سریع تر ازپسران رشد می کنند و قبل از پسرها میل به آمیزش دوستانه از خود نشان می دهند و علاقه به بازی های مشترک و میل به شیک پوشی و آراسته بودن پیدا می کنند و .  . .  در این میان آموختن نزاکت در روابط پسران ودختران چیزی لازم و ضروری است) والدین و مربیان موظف هستند هم در پسرها و هم در دخترها پاکی اخلاق و عفت و لیاقت وشایستگی را پرورش دهند و از آن ها مراقبت به عمل آورند تا برای زندگی شرافتمندانۀ آینده آماده شوند.

8- اصل توجه به نوسانات خلقی: از میان تغییرات دوران ده ـ دوازده سالگی کودکان، نوسانات خلقی بیش ترین ناراحتی را برای والدین ایجاد می کند. آن ها گاهی یک لحظه غرولند می کنند و غمگین هستند و لحظه بعد نسبتاً منطقی و سرحال و رابطه بین والدین و فرزندان که قبلاً نزدیک و عاشقانه بود، گاهی به رابطۀ متشنج و دوری تبدیل می شود.  بچه ها در این مرحله از رشد، اغلب با والدین خود اصطکاک پیدا می کنند. پسرها یکی دو سال بعد از دختر ها بالغ می شوند و در ده – دوازده سالگی نوسانات خلقی شدید ندارند و در نوجوانی دچار این حالت های انفجاری می شوند. برخی علّت این نوسانات خلقی را تغییرات هورمونی در بدن نوجوان می دانند، امّا آنچه مهمّ است این است بدانیم که این حالات در نوجوانان ده – دوازده سالگی طبیعی است.

* نوسانات خلقی آن ها را به خود نگیرید.

* ابتدا صبر کنید تا آرامش بر قرار شود. سپس وقی احساس کردید که فرزندتان آمادگی دارد، سعی کنید دوباره با او ارتباط بر قرار کنید. شاید بهتر باشد که سر صحبت را با موضوعی خنثی باز کنید و سپس به تدریج به مسائل مربوط به ناراحتی اخیر او بپردازید.

* برای کودکان ده – دوازده ساله سردرگم، هیچ چیزی ارزشمندتر از پذیرش بی قید و شرط والدین که هنوز مهم ترین افراد زندگی آن ها هستند، نیست.

* به فرزندان ده – دوازده ساله خود اطمینان بدهید که حالت خلقی اش با گذر زمان بر طرف خواهد شد. نوسانات خلقی با گذر زمان کاهش می یابد و بچه ها می تواند روش های بهتری برای رویارویی با آن ها بیابند. از جمله می توانند به رژیم غذایی خود توجه کنند، ورزش کنند، نفس عمیق بکشند یا با روش های دیگر خود را آرام کنند.