شعر خان ننه – شهریار(متن+فایل صوتی+ترجمه فارسی)
از معروفترین اشعار شهریار که به ترکی آذری سروده است، شعری است با نام “خان ننه” که در زیر ابتدا متن شعر به همراه ترجمه فارسی و در انتها نیز فایل صوتی شعر با صدای شاعر آن استاد شهریار تقدیم دوستان می شود. سید محمدحسین بهجت تبریزی (زاده ۱۲۸۵ – درگذشته ۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبانهای ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است. شهریار در تبریز بهدنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرهالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. (زندگینامه کامل شهریار)
خان ننه ، هایاندا قالدین | خان ننه ، کجا ماندی ؟ | |
---|---|---|
بئله باشیوا دولانام | الهی دور سرت بگردم | |
نئجه من سنی ایتیردیم ! | آخه چرا من تو رو گم کردم ! | |
دا سنین تایین تاپیلماز | دیگه مثل تو پیدا نمیشه | |
سن اؤلن گون ، عمه گلدی | اون روزی که تو مردی ، عمه آمد | |
منی گتتدی آیری کنده | منو به یه ده دیگه ای برد | |
من اوشاق ، نه آنلایایدیم ؟ | منه بچه ، چه می فهمیدم ؟ | |
باشیمی قاتیب اوشاقلار | بچه ها سرم را گرم کردند | |
نئچه گون من اوردا قالدیم | چند روزی آنجا ماندم | |
قاییدیب گلنده ، باخدیم | وقتی برگشتم ، دیدم | |
یئریوی ییغیشدیریبلار | رختخوابت رو جمع کردن | |
نه اؤزون ، و نه یئرین قالیر | نه خودت هستی و نه رختخوابت ! | |
« هانی خان ننه م ؟ » سوروشدوم | پرسیدم : خان ننه ام کو ؟ | |
دئدیلر کی : خان ننه نی | گفتند : خان ننه رو | |
آپاریبلا کربلایه | به کربلا بردن | |
کی شفاسین اوردان آلسین | تا شفاشواز اونجا بگیره | |
سفری اوزون سفردیر | سفرش سفر درازی هست ! | |
بیرایکی ایل چکر گلینجه | یکی دو سالی طول می کشه تا برگرده | |
نئجه آغلارام یانیخلی | آنچنان گریه جگر سوزی می کردم | |
نئچه گون ائله چیغیردیم | چند روزی آنچنان داد و فریاد کشیدم | |
کی سه سیم ، سینم توتولدو | که صدا و سینه ام گرفت | |
او ، من اولماسام یانیندا | او وقتی من پیشش نباشم ، | |
اؤزی هئچ یئره گئده نمه ز | خودش هیچ کجا نمی تونه بره | |
بو سفر نولوبدو ، من سیز | چه شده که بدون من به این سفر | |
اؤزو تک قویوب گئدیبدیر ؟ | خودش تنهائی گذاشته و رفته؟ | |
هامیدان آجیق ائده ر کن | در حالی که از همه قهر کرده بودم | |
هامییه آجیقلی باخدیم | به همه با اخم نگاه کردم | |
سونرا باشلادیم کی : منده | بعد شروع کردم که : من هم | |
گئدیره م اونون دالینجا | به دنبال اون می رم | |
دئدیلر : سنین کی تئزدیر | گفتند : برای تو هنوز زود هست | |
امامین مزاری اوسته | بر سر مزار امام | |
اوشاغی آپارماق اولماز | نمیشه بچه رو برد !!! | |
سن اوخی ، قرآنی تئز چیخ | تو بشین قرآن رو بخون | |
سن اونی چیخینجا بلکه | تا تو اونو تموم بکنی ، شاید | |
گله خان ننه سفردن | خان ننه هم از سفر برگرده ! | |
ته له سیح راوانلاماقدا | با عجله در حال ازبر کردن | |
اوخویوب قرآنی چیخدیم | قرآن را خواندم و تمام کردم | |
کی یازام سنه : گل ایندی | که برات بنویسم : حالا برگرد | |
داها چیخمیشام قرآنی | دیگر قرآن را تمام کردم | |
منه سوقت آل گلنده | وقتی برمی گردی ، برایم سوغاتی بخر | |
آما هر کاغاذ یازاندا | اما هر نامه ای که برات می نوشتم | |
آقامین گؤزو دولاردی | چشمان پدرم از اشک پر می شد | |
سنده کی گلیب چیخمادین | تو هم که برنگشتی ! | |
نئچه ایل بو اینتظارلا | چند سال با این انتظار | |
گونی ، هفته نی سایاردیم | روز و هفته را می شمردم | |
تا یاواش – یاواش گؤز آچدیم | تا به تدریج چشم باز کردم و | |
آنلادیم کی ، سن اؤلوبسن ! | فهمیدم که تو مرده ای | |
بیله بیلمییه هنوزدا | بفهمی و نفهمی هنوز هم | |
اوره گیمده بیر ایتی ه وار | در دلم گمشده ای هست | |
گؤزوم آختارار همیشه | چشمانم همیشه به دنبالت می گرده | |
نه یاماندی بو ایتیکلر | چه سختند این گمشده ها | |
خان ننه جان ، نولایدی | خان ننه جانم ، چه می شد | |
سنی بیرده من تاپایدیم | دوباره تو را پیدا می کردم | |
او آیاخلار اوسته ، بیرده | دوباره روی پاهات | |
دؤشه نیب بیر آغلایایدیم | می افتادم و گریه می کردم | |
گولی حلقه سالمیش ایپ تک | دستامو مثل طناب حلقه می کردم و | |
او ایاغی باغلی یایدم | پاهات رو می بستم | |
کی داها گئده نمییه یدین | تا نمی توانستی بری ! | |
گئجه لر یاتاندا ، سن ده | شبها وقتی می خوابیدیم ، تو هم | |
منی قوینووا آلاردین | منو در آغوشت می گرفنتی | |
نئجه باغریوا باساردین | منو به آغوشت می فشردی | |
قولون اوسته گاه سالاردین | گاهی روی بازوهایت می انداختی | |
آجی دونیانی آتارکن | در حالی که تلخی دنیا رو رها می کردیم | |
ایکیمیز شیرین یاتاردیق | دو تائی شیرین می خوابیدیم | |
یوخودا ( لولی ) آتارکن | وقتی در خواب با خیس کردن جایم! | |
سنی من بلشدیره ردیم | ترا کثیف می کردم | |
گئجه لی ، سو قیزدیراردین | شب آب گرم درست می کردی | |
اؤزووی تمیزلیه ردین | خودت رو می شستی | |
گئنه ده منی اؤپه ردین | باز هم منو می بوسیدی | |
هئچ منه آجیقلامازدین | هیچ وقت دعوام نمی کردی | |
ساواشان منه کیم اولسون | هر کس هم دعوام می کرد | |
سن منه هاوار دوراردین | تو از من حمایت می کردی | |
منی سن آنام دوینده | وقتی مادرم منو می زد | |
قالپیپ آرادان چیخاردین | منو از دستش می گرفتی و می بردی | |
ائله ایستی لیح او ایستک | آن علاقه و دوست داشتن | |
داها کیمسه ده اولورمی ؟ | در کسی دیگر هم پیدا می شه؟ | |
اوره گیم دئییر کی : یوخ – یوخ | دلم میگه : نه نه | |
او ده رین صفالی ایستک | آن علاقه عمیق با صفا | |
منیم او عزیزلیغیم تک | همانند دوران عزیزی من | |
سنیله گئدیب ، توکندی | همراه تو رفت و تمام شد | |
خان ننه اؤزون دئییردین | خان ننه خودت می گفتی | |
کی : سنه بهشت ده ، الله | که : خداوند به تو در بهشت | |
وئره جه ک نه ایستیور سن | هر چیزی که بخواهی ، خواهد داد | |
بو سؤزون یادیندا قالسین | این حرفت را به خاطر داشته باش | |
منه قولینی وئریبسه ن | به من قولشو دادی | |
ائله بیر گونوم اولورسا | اگر چنان روزی داشته باشم | |
بیلیرسن نه ایستیه رم من ؟ | می دانی از خدا چه می خواهم ؟ | |
سؤزومه درست قولاق وئر : | به حرفم خوب گوش کن ؛ | |
سن ایله ن اوشاقلیق عهدین | در کنار تو دوران کودکی را ! | |
خان ننه آمان ، نولیدی | خان ننه ،وای ! چه می شد | |
بیر اوشاخلیغی تاپایدیم | کودکی ام رو دوباره پیدا می کردم | |
بیرده من سنه چاتایدیم | دوباره به تو می رسیدم | |
سنیلن قوجاقلاشایدیم | با تو هم آغوش می شدم | |
سنیلن بیر آغلاشایدیم | با تو گریه می کردم | |
یئنیدن اوشاق اولورکن | در حالی که دوباره کودک می شدم | |
قوجاغیندا بیر یاتایدیم | در آغوشت می خوابیدم | |
ائله بیر بهشت اولورسا | اگر چنان بهشتی وجود داشته باشد | |
داها من اؤز الله هیمنان | دیگر من از خدایم | |
باشقا بیر شئی ایسته مزدیم | هیچ چیز دیگری نمی خواستم |
دیدگاهتان را بنویسید